In 24 hoofdstukken belicht Hans Rijswijk de geschiedenis van de Stichting Oosterkerk. Natuurlijk komen allereerst het ontstaan van Hoorn en de plaats die de Oosterkerk vanaf 1450 in de Hoornse samenleving inneemt, aan bod. Rond 1970 staat de kerk aan het Grote Oost er desolaat bij. Buurman Bart van Silfhout trekt zich het lot van de kerk aan. Uiteindelijk zal Van Silfhout samen met nog een handvol andere inwoners van Hoorn (onder hen dus Henri van Scherpenberg), in 1973 de Stichting Oosterkerk oprichten. Doel is dan het behoud, de restauratie en een zinvolle exploitatie van de kerk. Natuurlijk wordt veel aandacht besteed aan de aanloop naar de restauratie en de restauratie zelf. Ook komt het werk van het actiecomité, dat eind jaren zeventig van de vorige eeuw via allerlei wegen bijna anderhalf miljoen ouderwetse guldens bijeen wist te brengen, (zo’n twintig procent van het totale restauratiebedrag) uitgebreid aan bod. Foto’s van de opening op 7 mei 1982 door Prins Claus zijn in het boek terug te vinden. Maar ook het Bätzorgel wordt uitgebreid bezongen, net als de geschiedenis rond het Claes Joesthuys en de restauratie van dit pand. Uit recenter tijd zijn het de twee veldslagen met de boktor die de aandacht trekken. De laatste hoofdstukken in het 156 pagina’s tellende boek gaan over het huidige gebruik van de kerk, die op zondagochtend nog altijd als Godshuis gebruikt wordt. Ook de mogelijkheid om te trouwen en te rouwen komen aan bod; de Oosterkerk wordt als concertzaal en als theater gepresenteerd en tenslotte ook nog eens als ‘huiskamer van Hoorn’ waar allerlei bijeenkomsten (van lintjesregen tot congressen) worden gehouden. Op de schutbladen van het boek staan gedichten die de Oosterkerk en Hoorn bejubelen.